تفکر سیاه و سفید
برای مثال، ما نمیتوانیم هر شی و هر مفهوم را به رده منحصر به فرد آن اختصاص دهیم، که با هر چیز دیگری مرتبط نیست. در عین حال ما همچنین نمی توانیم همه چیز را به یک یا دو دسته کاملا دسته بندی شده تقسیم کنیم.
هنگامی که این وضعیت دومی اتفاق می افتد، معمولا به عنوان “فکر سیاه و سفید” نامیده می شود. این به خاطر گرایش دو دسته به سیاه و سفید است؛ خوب و بد، درست یا غلط
از لحاظ فنی این می تواند نوعی دوگانگی دروغ باشد. این اشتباهی غیر رسمی است که زمانی اتفاق می افتد که ما تنها دو گزینه در یک استدلال داده می شود و نیاز به انتخاب یکی دارد. این به رغم واقعیت است که گزینه های متعددی وجود دارد که مورد توجه قرار نگرفته اند.
سیاه و سفید مسائل بحث برانگیز
جایی که تفکر سیاه و سفید یک مسئله زنده است و یک مشکل واقعی در بحث در موضوعات مانند سیاست، مذهب ، فلسفه و اخلاق است . در این، تفکر سیاه و سفید مانند عفونت است.
این موضوع به طور غیر ضروری را کاهش می دهد و طیف وسیعی از ایده های احتمالی را حذف می کند. اغلب اوقات، آن ها نیز به صورت ضمنی آنها را در “سیاه” دسته بندی می کنند – شر که ما باید از آن جلوگیری کنیم.
دیدگاه ما از جهان
نگرش اساسی که در پشت اندیشه سیاه و سفید قرار دارد، اغلب می تواند نقش دیگری با مسائل دیگر بازی کند. این به خصوص در نحوه ارزیابی وضعیت زندگی ما صادق است.
به عنوان مثال، افرادی که افسردگی را تجربه می کنند، حتی در قالب های خفیف، معمولا جهان را در سیاه و سفید مشاهده می کنند. آنها تجربیات و حوادثی را در اصطلاحات افراطی دسته بندی می کنند که متناسب با دیدگاه عمومی آنها در زندگی است.
این به این معنی نیست که همه کسانی که در تفکر سیاه و سفید شرکت دارند افسرده و یا لزوما رنج می برند یا منفی هستند.
در عوض نقطه به سادگی این است که توجه داشته باشیم که الگوی مشترک چنین تفکر وجود دارد. این را می توان در زمینه افسردگی و همچنین زمینه های استدلال های ناقص مشاهده کرد.
این مشکل شامل نگرشی است که با توجه به جهان اطراف ما می شود. ما اغلب اصرار داریم که با پیش فرض های ما مطابقت داشته باشیم تا اینکه تفکر ما را برای پذیرش جهان به گونه ای تنظیم کنیم.
تفکر دو قطبی، که به اسم “تفکر سیاه یا سفید” نیز شناخته می‌شود، نشانه‌ای از بسیاری از بیماری‌های روحی-روانی و اختلالات شخصیتی از جمله اختلال شخصیت مرزی (BPD) است. تفکر دوقطبی به مشکلات بین فردی و بی‌ثباتی احساسی و رفتاری، دامن می زند.
منبع: